W przedstawianych referatach poruszano ważkie i trudne w stosunkach polsko-rosyjskich kwestie. Wiele z nich dotyczyło historii i pamięci II wojny światowej. Wskazywano na problem politycznego kontekstu badań historycznych i badań nad pamięcią zbiorową Polaków i Rosjan. Prof. dr hab. Andrzej Chwalba, z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (Polska) mówiąc o badaniach nad polsko-rosyjskimi miejscami pamięci wskazał na istnienie wśród nich miejsc pamięci wspólnej, podzielonej i równoległej. Analizowane były różnice w modelach kulturowej pamięci w Polsce, Rosji i na Litwie (Dr Alvydas Nikżentajtis, Instytut Historii Litwy (Litwa). Zaprezentowane zostały obszernie wyniki prowadzonego przez wiele lat przez prof. Andrzeja de Lazari projektu „Wzajemne uprzedzenia Polaków i Rosjan”. W toczonych dyskusjach dominowało przekonanie, że dobrych relacji sąsiedzkich i międzynarodowego ładu demokratycznego nie można budować, bez odwoływania się do pamięci społecznej, bez zrozumienia historii narodowych symboli czy wspólnotowych tradycji. Pamięć i prawdę o trudnej historii uznano za podstawę dobrej przyszłości obu narodów. W programie konferencji znalazło się miejsce na pięknie przygotowane wspomnienie o profesor Barbarze Skardze. Wielu rosyjskich uczestników dopytywało się o przekłady prac profesor na język rosyjski. Wielu słuchaczy zgromadziło również spotkanie z profesorem Andrzejem Walickim, wybitnym znawcą historii filozofii społecznej w Polsce i Rosji, problematyki narodu i tożsamości narodowej, społecznej roli inteligencji, czy wreszcie wzajemnego oddziaływania marksizmu i liberalizmu. Krystyna Ewa Siellawa-Kolbowska przedstawiła na konferencji wstępne wyniki własnego projektu badawczego, którego przedmiotem jest pamięć zbiorowa związana z wydarzeniami II wojny światowej, a dokładnie z 17 stycznia 1945 roku, dniem wyzwolenia Warszawy spod okupacji niemieckiej.